پروتزهای دندانی در واقع مشابه دندان های طبیعی هستند که برای برقراری عملکرد دندان های آسیب دیده یا پوسیده، جایگزین کردن دندان های از دست رفته و یا زیبایی بخشیدن به دندان های موجود به کار می روند.
برای شناخت انواع پروتزهای دندان بهتر است آنها را به دو دسته کلی ثابت و متحرک تقسیم کنیم:
پروتزهایی هستند که به صورت ثابت در دهان وجود دارند و امکان بیرون آوردن آن مگر با کمک دندانپزشک وجود ندارد. روکش ها ، بریج ها، پروتزهای ایمپلنت و لمینیت های سرامیکی از این دسته از پروتزها محسوب می شوند.
وقتی یک دندان بیش از حد پوسیده و یا آسیب دیده باشد ، به حدی که ساختار آن تضعیف شده باشد و نیاز به یک ساختار محکم جهت حمایت از نسج دندانی باقی مانده وجود داشته باشد ، از روکش استفاده میکنیم . روکش دورتا دور دندان را احاطه کرده و از آن محافظت کرده و ساختار آن را تقویت میکند و زیبایی را نیز به آن برمیگرداند.زمانی که روکش دندان با کمک دندان های مجاور جای دندان(های) را پر میکند، ساختار نهایی ،بریج دندان نامیده می شود. روکش های دندان بر حسب عملکرد و مواد به کار رفته در آنها و همچنین روش ساخت، به انواع مختلف تقسیم می شوند که توضیحات مفصل آن در بخش”روکش ها و بریج ها” قابل مطالعه است.
برای شناخت انواع پروتزهای دندان بهتر است آنها را به دو دسته کلی ثابت و متحرک تقسیم کنیم:
در درمان های لمینیتی به دلیل اینکه لایه ای از مواد مصنوعی روی ساختار دندان قرار می گیرد که کاربرد عملکردی و زیبایی دارد و از طرفی قابل جابجایی توسط خود بیمار نیست، در واقع با نوعی از پروتزهای ثابت رو به رو هستیم. توضیحات تکمیلی بیشتر در مورد لمینیت ها و کاربردهای آنها در بخش”لمینیت ها” قابل مطالعه است.
بخش دیگری از پروتزها هستند که به سادگی توسط خود فرد داخل دهان قرار می گیرند و خارج می شوند. پروتزهای متحرک در مواقعی که به دلایل مختلف، نمی توان از پروتزهای ثابت استفاده کرد، به بیمار توصیه می شوند. پروتزهای متحرک به سه دسته تقسیم می شوند:
این نوع از پروتزها در مواردی که همه دندان ها از دست رفته اند کاربرد دارد و در کلیتی یکپارچه همه دندان های پروتز در دهان قرار می گیرد. این نوع از پروتزها جزء کم هزینه ترین درمان های پروتز متحرک هستند..
در این نوع از درمان پروتزی، فرد تعدادی دندان دارد و هدف از درمان ، جایگزین کردن دندان های از دست رفته توسط پروتز می باشد. در این نوع درمان، اغلب پروتزها توسط بازویی خاص به دندان های طبیعی متصل می شوند که جنس آن می تواند فلزی و یا هم رنگ دندان ها باشد.
در افرادی که نیاز است کل دندان ها را با استفاده از پایه های ایمپلنتی جایگزین کنیم ، از این نوع پروتز استفاده می شود. ثبات و گیر این پروتزها بسیار بهتر از پروتزهای کامل فاقد پایه ایمپلنت می باشد.
