ایمپلنت دندان

مزایای ایمپلنت

با معرفی ایمپلنت بیماران دیگر نیازی به تراش دندان های مجاور جهت جایگزینی دندان از دست رفته ندارند.
اما این امر باعث می شود که دندان های سالم بیمار بدون هیچ آسیبی باقی بمانند.
افرادی که دچار بی دندانی کامل بودند، در نبود ایمپلنت مجبور به استفاده از دست دندان بودند که به دلیل تحرک باعث زخم و زدگی در لثه های فرد می شود.
با کشیده شدن دندان ها، استخوان ها به صورت طبیعی تحلیل رفته و کوچک می شوند که این امر باعث نازیبایی و مشکلات دیگری در محیط دهان می شود. با معرفی ایمپلنت، امکان ثابت کردن دست دندان ها و یا ساخت دندان های ثابت متکی بر ایمپلنت فراهم شده است. ایمپلنت ها پوسیده نمی شوند، بنابراین درصورت اجرای نامناسب درمان می تواند سالیان سال به بیمار خدمت نماید.
ایمپلنت مانند دندان می تواند باعث حفظ و نگه داری استخوان شود.
بزرگترین مزیت ایمپلنت حفظ استخوان باقی‌مانده و جلوگیری از تحلیل استخوان (که به خاطر بی دندانی رخ می‌دهد) می‌باشد.

• کاشت دندان را می‌توان در زمره درمان‌های دندانپزشکی مادام العمر قرار داد.
• از جنس آلیاژ تیتانیوم است که پوسیده نمی‌شود
• نوع مرغوب‌تر آن استحکامی بیش از دندان طبیعی دارد.
• اگر از تکنیک پیشرفته استفاده شود درمان ایمپلنت در ردیف درمان‌های دندانپزشکی کوتاه و کم‌درد است.
• در مقایسه با هزینه‌های چند بار پر کردن و عصب کشی دندان، روکش دندان و … در دراز مدت درمان کاشت دندان درمان می‌تواند مقرون به صرفه‌ باشد.

ایمپلنت ها از جنس واحدی به نام تیتانیوم ساخته می شوند.
امروزه آلیاژ تیتانیوم رایج‌ترین ماده مورد استفاده برای ساخت ایمپلنت‌های دندانی می‌باشد
آلیاژ تیتانیوم برای ساخت فیکسچر (Fixture)، بریج (Bridge)، اوردنچر (Overdenture) و اجزای پروتزی ایمپلنت (اسکرو و اباتمنت) استفاده می‌شود. البته اباتمنت از جنس زیرکونیا نیز ساخته می‌شود. مهم‌ترین ویژگی برای استفاده از آلیاژ تیتانیوم، سازگاری بسیار خوب آن با بدن (Biocompatibility) می‌باشد. اگر فردی دندان خود را از دست بدهد ایمپلنت در اندازه همان ریشه به جای آن قرار داده می‌شود. ایمپلنت‌ها قطعاتی در اندازه دندان طبیعی می‌باشند. ایمپلنت‌ها توسط ابزار بسیار دقیقی کنترل می‌گردند و توسط دستگاه‌های بسیار دقیق ساخته می‌شود. ماده ای که در ساخت ایمپلنت دندان استفاده می‌شود، تیتانیوم است که در واقع فلزی با کیفیت خوب محسوب می‌شود. این قطعات از جنس تیتانیوم هستند که دارای تطابق بیولوژیک با بدن می‌باشند و هیچگونه واکنش آلرژیک با بدن ندارند. تیتانیوم باعث ایجاد یک لایه محافظ در برابر خوردگی و تحلیل بر روی سطح خود می‌شود. خاصیت غیر مغناطیسی بودن آن و مقاومت در برابر اکسیژن و ترکیبات اسید و نمک شرایط لازم را برای استفاده از آن در ساختار ایمپلنت دندان فراهم می‌کند.
تفاوت ایمپلنت ها بر اساس میزان مطالعات انجام شده بر روی هر ایمپلنت و دقت ساخت آن ایمپلنت ها است.
ایمپلنت هایی که با ماشین آلات دقیق تری ساخته می شوند، قطعات بهتری دارند و با دقت بالاتری به هم جفت و بست می شوند و در دراز مدت نیز ماندگاری بیشتری خواهند داشت.
و ایمپلنت هایی هم هستند که در ساخت آنها از ماشین آلات و تجهیزات ضعیف تری استفاده شده که ممکن است در دراز مدت مشکلات خاص خودشان را داشته باشند.

عدم استفاده از دو دندان سالم مجاور به عنوان پایه در ایمپلنت گذاری؛ آنگونه که در روش بریج استفاده می‌شود و امکان آسیب دیدن و در نهایت از دست رفتن آنها را بیشتر می‌کند، کاشت ایمپلنت، از آسیب به دندان‌های مجاور ممانعت می‌کند و نیز وجود فیکسچر در استخوان فک، پدیده تحلیل استخوان فک را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد.

در بعضی موارد مراجعه دیرهنگام فرد برای کاشت دندان (ایمپلنت) یا وجود کیست و تومورهای دهانی منجر به از بین رفتن فضای مناسب و کم شدن قطر و ارتفاع استخوان فک می‌شود که در این حالت، دندانپزشک قبل یا همزمان با جایگذاری فیکسچر، با استفاده از پودر و بلاک استخوانی و ممبرین (بایومتریال‌ها) استخوان را بازسازی کرده تا شرایط مناسب برای قرارگیری ایمپلنت مهیا گردد. در این مواقع طول درمان بیمار (آماده شدن استخوان برای جایگذاری ایمپلنت) بسته به شرایط بیمار از ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد و دندانپزشک به کمک عکس‌های رادیوگرافی می‌تواند روند درمان را دنبال کند و بهترین زمان را برای کاشت ایمپلنت تشخیص دهد.